Hayatta Kalmak İçin Metot 

" 'Bütün dünya bir sahnedir' demiş yazar. Hepimizin oyuncusu olduğu uçsuz bucaksız bir sahne! Kuralları başkalarınca belirlenen, sözleri başkalarınca yazılan, kurgusu başkalarınca tasarlanan bir büyük oyunun sahnelendiği doğal şano. Hayatta kalmanın tek yolu bu oyunda oynamak, hem de başarıyla. En iyi oyuncunun, en başarılı olduğu bir yaşam bu; yalanın gerçekle, gerçeğin oyunla, kurgunun hakikatle, hakikatin sanalla yer değiştirdiği bir hayali düzen, bir imajlar gezegeni. Giysinin kostüm, evlerin dekor, yüzlerin maske, bedenlerin kuklaya dönüştüğü; sözlerin ezberlendiği, davranışların makineleştiği, düşüncelerin otomatikleştiği, her gün yeniden ve yeniden başlayan bir oyun alanı. Dünya! 

'İnsan oynayan bir hayvandır' demiş yazar. Kendi doğasından hızla uzaklaşıp, başka bir benliği üzerine giyen, hep başka biri olmak için yaşayan bir canlı! Çocukluğunda; evde, sokakta, okulda büyük oyunun provasını yapan bir oyuncu adayı, gençliğinde; pek yakında sahneye çıkacağının farkındalığıyla gerginleşen, beğenilme kaygısıyla asabileşen bir bünye, büyüklüğünde profesyonel oyunculuğun kurallarına uyan, kurallarla uzlaşan, giderek sahnede memurlaşan maaşlı bir aktör. Her gün değişen düzene ayak uydurmaya çalışırken, her gün başka bir karakter olurken, kendi karakterinin aşındığını, belki de kendi karakterinin hiç var olmadığını fark etmeyen bir varlık. Kendisine sunulan rolü en iyi biçimde oynamak için çırpınan, sürekli uyum sağlayan, değişen, yüzleşmeden yüzsüzleşen, egosu tavanda bir oyuncu. İnsan! 

'İnsan neyle hayatta kalır?' diye sormuş yazar. Elbette oynayarak. Başarının, paranın, mutluluğunun, hayatta kalmanın yolunun en iyi oyuncu olmaktan geçtiğini bilerek. Kendisine sunulan düzenin, büyük oyunun kurallarına uyarak, metodu harfi harfine uygulayarak! Oynayarak, hep oynayarak! Gelin birlikte oynayalım." 
Yavuz Pekman