Metin Celâl

Edebiyatımızın yerleşik yabancısı Yusuf Atılgan

Yusuf Atılgan’ı Cağaloğlu’nda yayınevlerinde redaktör, düzeltmen olarak çalıştığı zamanlardan anımsıyorum. ‘80’li yıllar. Sessiz, sakin, içine kapanık biri izlenimi bırakmış bende. Pek konuşmayan ama selamınızı da karşılıksız bırakmayan biri. Ama soğuk değil, halinden bir sıcaklık da hissediyorsunuz. Konuşmaması kendiyle ilgili bir mesele sanki." Acaba doğru mu anımsıyorum?" diye hemen her perşembe buluştuklarını gruptan şair ağabeyimiz Eray Canberk'e de sordum.O da Yusuf Atılgan'ın çekingen yapılı olduğunu, sohbetleri kendisinin başlatmadığını, ama bir şey sorulduğunda uzun uzun cevap verildiğini, sohbetinin de keyifli olduğunu söyledi. 

Kendisine en çok sorulan da yeni bir şeyler yazıp yazmadığıydı.Az ve öz yazan birine sorulmaması gereken bir soru."Anayurt Oteli"ni 1973'te yayımlatmış.Demek ki o sorulara şahit olduğumda kitabın çıkmasının üzerinden 10 yıldan fazla zaman geçmiş.Böyle bir soru insanın üzerinde manevi baskı yaratır. Yusuf Atılgan'ın bu soruya hep bir cevabı olduğunu anımsıyorum.Ama cevapların her zaman farklı olduğu da dikkatimi çekmişti."Canistan"dan söz etmiş miydi?"Canistan" tamamlanmamış son romanı.Yazım aşamasındayken vefat etmiş.Ölümünden sonra,2000 yılında yarım olarak basılmış.Yusuf Atılgan meraklıların sorularına her zaman farklı yanıtlar verirken "Canistan" romanını nasıl yazamadığını arkadaşı Halil Şahan'a yazdığı mektuplardan öğrenebiliriz.Meraklısı bu mektupları "Sevgili Halil Kardeş" adlı kitapta bulacaktır. (Edebi Şeyler Yayıncılık,2014)

Yusuf Atılgan, her zaman az ve öz yazan biri olmuş.İlk romanı "Aylak Adam" ile ikinci ve son romanı "Anayurt Oteli" arasında tam 15 yıl var.Kolay beğenmiyor, yayımlama kararı alması da zaman alıyor.