Amerikalı tanınmış senaryo yazarı Nora Ephron’un yönettiği "Sevginin Bağladıkları" filmi Tom Hanks ve Meg Ryan’ı bir araya getirmişti. Tom Hanks, sekiz yaşındaki oğlu ile Seattle’da Union Gölü kıyısının yüzer evlerinden birinde yaşıyordu.

 

Film, izleyicisini, doğumuna şahit kıldığı büyüleyici aşk kadar, gecenin bin bir ışıkla bölünen rengârenk karanlığının yansıdığı gölün durgun yüzeyi, ördekleri ve yağmurun durup dinlenmeksizin inen damlalarının tıpırtısı ile de büyülemişti. 

 

Sarah Jio’nun "Gündüzsefası" romanı işte bu yaşanası yerde, Union Gölü’nün yüzer evlerinden birinde geçiyor. Tekneler Caddesi kıyısına kurulu 7 No'lu ev, günümüzü geçmişe ya da geçmişi günümüze bağlayan iki kadın sakininin büyülü mekânı. Bu kadınlardan biri Ada Santorini... New York’ta yaşıyor. Kurulu bir düzeni var. Sunrise dergisinde yardımcı editör. Aile seyahatleri üstüne uzman. Yakın geçmişinde hayatını altüst eden ciddi bir kişisel trajedi yaşamış. Bu sarsıntının artçı şok dalgalarını göğüslemekte pek başarılı değil. Radikal bir kararla evinden, işinden, kentinden ayrılıyor ve Seattle'a gidiyor. Union Gölü kıyısında bir yüzen eve taşınıyor. Bilmediği şey ise bu evin geçmişte, yasak bir aşk ve bir kaybolma vakasını içeren trajik olayların vuku bulduğu sahnelerin tam merkezinde yer alması... 

 

Ada, eve taşındıktan sonra tüm bunları bir şekilde öğreniyor ve bir biçimde olaylara dahil oluyor. Evde, Penny Wentworth'e ait bir sandık buluyor. Ada, Penny ile ilgili çevre evlere sorular sordukça gizemli kaybolma vakası iyiden iyiye dikkatini çekmeye başlıyor. Bu arada kendisi de bir diğer yüzen evdeki Alex'le yakınlaşmaya başlıyor. Bu bölümlerde, benzer bir hikayenin de Penny'nin başından geçtiğini öğreniyoruz. Kısacası, kitap Ada'nın Penny'ye ne olduğunu öğrenmesi ve olayı çözmesi üstüne kurulu diyebiliriz... 

 

Bu akıcı roman, okurken bir nefeste gidiyor. Yazar için kurgu cambazı demek de yanlış olmaz. Bir de Penny Wentworth'un şu sözleri var: “Her zaman geçmişi ve hayatımın en büyük iki aşkını arzulayacağımı biliyordum. Ama artık güne, güneşle birlikte çiçeklerini açan ve ne olursa olsun ışıldamaya hazır bir gündüzsefasının hevesiyle başlamak istiyordum.” Romanın hemen girişinde, ithafın dahi önünde, bir tür açılış cümlesi gibi yazılmış bu satırlar. Gündüzsefası, adı üstünde sadece gündüz vakti açan bir tür sarmaşık. Üstelik güneş batana kadar bile değil, güneşin ikindi vaktini göstermesini beklemeden önce kapanıyor. Mavi renk açan çiçeklerinse ömrü beyazlardan biraz daha uzun. Sarah Jio, belki de karakterlerinden birini mavi, diğerini de beyaz gündüzsefasına benzetiyor...