Burcu Arman

 

Normal şartlar altında bir kitap yazısı yazmadan önce kitabı baştan aşağı okur, altını çizer, notlar alır ve en sonunda bilgisayar başına geçer kitaptan kalan hislerle elde olan notları toparlarsınız. Ama bu normalde olur. Yani en azından içinde yazı olan kitaplarda. Çünkü bu sefer durum biraz farklı. Şöyle ki; öncelikle elimdeki sevgili editörümden aldığım deadline’a yetişmemesinin sebebi hakkında yazmam gereken kitapla kendimi kaybetmemdir! Baştan almakta fayda var, iki kelime: Boyama kitapları.

 

Önce "Esrarengiz Bahçe" girdi hayatımıza. Öyle bir hızla yayıldı ki sanki hayatta tek eksiğimiz bir boyama kitabıymış gibi sarıldık ona. Öyle ki dünya üzerinde bir milyondan fazla satmış bir kitaba tüm dünyayla birlikte bağımlılık kazanmış olduk. Bu bizi renklere bularken Johanna Basford’un da, yetişkinlerin boyama dünyasındaki yıldızı olmasını sağladı. Aranızda “Boyama kitabı mı, çocuk musun sen?” diye burun kıvıranlar olduysa eminim şimdi çoktan pişman olmuştur. Zira bir başladınız mı kendinizi asla durduramadığınız bir eylem bu. Bu boyama kitapları severlerinden, “İnanılmaz rahatlatıyor”, “Bir başladım mı duramıyorum”, “Tüm stresimi alıyor” şeklinde cümleler duymuş olmanız mümkün. Herkes yanılıyor olabilir mi? 

 

 

Psikolog Carl G. Jung, boyamayı rahatlatma tekniği olarak kullanmaya başladığında henüz 20. YY.'ın başlarıydı. Hint kültüründe yer alan mandala’dan türettiği dairesel desenleri bunun için kullandığı söylenir. Araştırmalara göre boya yapmak beynin her iki tarafının da çalıştırıyor; renkler yaratıcılığı, şekillerse mantığı... Ve elbette her ikisini aynı anda çalıştırmak o keyifli şekillerin içini hangi tatlı renklerle boyayacağınıza karar verirken oluyor. Görmeyle birlikte, motor yeteneklerin dahil olduğu bir sistem siz boyarken devreye giriyor. Rahatlama amigdala’daki faaliyetlerin yavaşladığını gösteriyor, yani beynimizin duyguları yöneten stresten en çok etkilenen bölümünün. 

En basit anlatımla, renklerin albenisine konsantre olduğumuzda stres ve endişe kaynaklarımızdan uzaklaşıyoruz. Ve bu aynı zamanda bizim hayatta stresle ve endişe kaynaklarıyla resmen tanıştırılmadığımız o dönemlere, yani çocukluğumuza ait hislere kavuşmamızı sağlıyor. 

 

Boyama yaparken hiçbir şeyle yarışmıyorsunuz. Kendi dünyanızda, içinizden ne gelirse onu seçerek yolunuza devam ediyorsunuz. Önünüzde sizi strese sokacak bir engel yok, karşınıza çıkarılan zorunlu amaçlar yok; yetişkin olmanın verdiği öğrenilmiş çaresizlik hissiyle yürütmeye çalıştığınız hayattan çok daha farklı bir şey bu. Tıpkı çocukların o saf dünyasındaki ufak şeylerden mutlu olma hissi gibi. 

 

Fransa ve İngiltere'nin aralarında olduğu ülkelerde boyama kitapları birinci sırada. Fransız yayınevi Hachette’in boyama kitabı serisinin adı Art Therapie. İspanya’da da benzer bir şekilde stres kitabı adı altında satılan bir seri boyama kitabı bulunuyor. 

 

 

İsterseniz stres kitabı deyin, isterseniz çocukluğa dönmek; bulaşan herkesin söyleyeceği tek şey onları rahatlattığı olacaktır. Boyalara gelince... Keçeli kalemleri de tercih eden var kuru boyaları da. Kendine her ikisinden kallavi bir seri yapanların sayısıysa hiç de az değil! 

 

Durum böyle olunca kitaplar da yalnızca gizli bahçelerle sınırlı kalmıyor. Christina Rose'un Martı Yayınları'ndan çıkan "Anti-Stres Boyama"sının alt başlığı, kitabın amacını özetliyor: "Stresten Arınmak İçin Kendinizi Renklerin Dünyasına Bırakın." Renklerin dünyasına kendisini bırakmak isteyenler için konu seçenekleri de var: Mimari, Japon desenleri, '60’lar, dekoratif, vintage, dövme... İçinde desen bulunan ve hatta hayatın içinden geçip renklendirilebilen her şey artık boyama kitabına dönüşüyor. Belki de yetişkinlerin çocukluğuna dönmeye tahmin ettiğinden daha çok ihtiyacı vardır.