BETÜL BAŞAK

Daha önce “Kafamda Böcekler Var” adlı gösterinizi kitaba dönüş­türdünüz ve “Kafamda Böcekler Var / Yazı Hali” olarak yayımladınız. Şimdi de “Eyvallahım Var”ı çıkardı­nız. Farklı tarzda kaleme aldığınız metinlerden oluşuyor kitabınız. Siz nasıl tarif edersiniz?

Aslında pek öyle değil. Yani “Kafam­da Böcekler Var / Sahne Hali”, “Kafamda Böcekler Var / Yazı Hali”nin oyunlaşmış şekli değil. Radyo hali de vardı. “Kafam­da Böcekler Var/ Radyo Hali” idi onun da adı tahmin edersiniz. Birbirinden bağımsız fakat birbiriyle uyumlu hepsi. Zira ortak noktaları benim. Hepsi aynı zihinden çıktı, aynı kaynaktan doğdu. Ben meseleli biriyimdir. Hayatla, dün­yayla, ülkemle, insanla, hayvanla, canlı/ cansız tüm varlıklarla, evrenle, tanrıyla, iyi ve kötüyle meselelerim var. Bir umur­sama şekli de diyebiliriz. En çok kendim­ledir ama meselelerim. En çok kendimi didiklerim. Aradıklarım bende çünkü. Ana küme benim. Dertlendiğim her şey benden yayılır, yine bana döner. Hem tümevarım hem tümdengelim. Kısaca budur “Kafamda Böcekler Var”. Mevzu ben’dir. Benimdir. Halimi anlatır. Çok hallerim olduğunu söyler. Önermesi an­latıyor her şeyi: Ben her şeyi yazarım. Sen her şeyi okuyabilir misin? “Eyvalla­hım Var” da çok farklı değil. Zaten “Ka­famda Böcekler Var” henüz bitmedi. Bitecek bir şey de değil. Her an güncel­lenen, kendini yenileyen bir olgu. Doğa gibi. Benim doğam “Eyvallahım Var”. En son sürümüm. Özetle Y.G 2.0 diye de ta­nımlayabilirim. Bir metot anlatıyor, bir metot anlatıyorum. Yeni bir disiplin, bir uygulama aslında. Kişisel gelişimin yeni nesil hali belki. Didaktik olmayan, ders vermeyen hali. Daha çok paylaşan. Sade­ce öneren. İnsanın, zihnin, ruhun daha çok seçeneği olsun isteyen ve bunu ya­zıyla savunan bir şey “Eyvallahım Var”. Yakın zamanda anlatı, oturum, seminer halleri de olacak. Yazdıklarımı anlataca­ğım. Zaten anlattıklarımı yazdım.

Kitabınıza birçok eleştiri geldi. Şiir olup olmadığı sorgulandı. Siz bu eleştirilere nasıl bakıyorsunuz?

Eleştiri değil onlar. Sanrı! Henüz bir yazının ne olduğunu anlayamayan birinin fikrini önemsemeyeceğim gibi merak da etmem. Merak edilmemek ne acı bir şey! Kitapta çok tür var. Deneme ağırlıklı. Fikir yazıları, öyküler var. Sade­ce cümleler var. Sınıfsız. Sadece ve sade cümleler. Onları şiir sandılar zanneder­sem. Ezbere yaşayanlar, yeni şeyleri fark ederken zorlanır. Yenilik gayret ister. Tembellerle de anlaşamıyor olmam ga­yet doğal. Yazıyı değiştirmek için yazıyo­rum ben. İnsanın başka niyetler, başka öncelikler ve başka formlarda yazabile­ceğini göstermek için yazıyorum. Tek derdim yazıyla, yazmakla. Edebiyatla il­gili olmak zorunda değiliz. Ne ben ne de yazdıklarım! Öte yandan yazdıklarımın yazı evreninde bir yeri olduğunu düşü­nüyorum. Kimseye yaranmaya çalışma­dan, onay beklemeden. Şu an İngilizce çevirisi üzerinde çalışıyorum. Yazdıkla­rımı okuyanlar görecektir: İki kitabın da kitap yazmakla ilgisi yok!

Kitabın adının “Eyvallahım Var” olmasını nasıl açıklarsınız?

Bir baş etme yöntemi benim için “Eyvallahım Var”. Farkındalığımın gel­diği noktayı gösteren bir bildiri. Benim beyanımdır her iki kitap da. Gerginlik yaramıyor bize. İç organlarımız kaskatı oluyor gerginlikten. Hiçbir şeyimizi de çözmüyor, hiçbir halta yaramıyor. Ger­ginlik doğurgandır. Gerginlik doğurur! Şu ‘dik durmak’ söyleminden de, telki­ninden de yoruldum ben. Bir marifet gibi anlatılmasından yoruldum daha çok. Sa­bit fikirli olmak oldu dik durmak. İnan­dığını savunma, teslim olma, isyan etme, karşı koyma demiyorum asla! Tam ter­sini diyorum bağıra bağıra! Şuurun açık olsun diyorum, haksız olmaktan korkma diyorum, yeni bir şey öğrenme şansını tepme diyorum, uzlaş, kavgalarını iyi ve doğru seç diyorum. Enerjini iyi kullan, her şeyle ve herkesle kavga edilmez di­yorum. Dik durmanın ilk prensibi nedir biliyor musunuz? Esnek olmak! Pilates yapanlara sorun bana inanmıyorsanız. “Eyvallahım Var” aslında evrensel bir felsefe anlatıyor. Yeni bir şey söylüyor: Alttan alarak üste çıkmak. “Eyvallahım Var” kışkırtıcı, kıvrak, yeni ve küstah bir şey.

Kitabınızda İstanbul’da yaşa­maya, burada olmaya dair düşünce­leriniz eleştirel bir biçimde veriliyor. Burada yaşama fikri size yorucu gel­diği için mi bu yöntemi seçtiniz?

Türkiye çok zor bir ülke. Her yeri, her şehri zor. Türkiye kendi sınıfını yaratmış ve orada tek başına duran gerçeküstü bir ülke. Türkiye’de yaşayıp Türkiye’de ya­şamıyormuş gibi yapamam. Ülkem, insa­nım daha iyi olsun diye çabalıyorum ben. Onlar daha iyi olursa ben de iyileşirim çünkü.

“Oyununuz Kafamda Böcek Var”ı 2011 yılından bu yana sahneli­yorsunuz. Size bir kitap için de ilham olan bu oyunu nasıl anlatırsınız?

Artık yenisi var: “Re-Yunus”. Yeni­den anlatıyorum. En baştan, kaldığım yerden, eskiden, yeniden... Anlatıyorum. Ben bir anlatıcıyım. Hikayeler anlatıyo­rum. Takla atmadan. Zaten takla atmam yasak. Bunu da anlatıyorum mesela. Epey eğleniyoruz. Sizi de beklerim bir gün mutlaka. Ve merak eden herkesi.

“Kitap yazmaya alıştım”

Yeni kitap projeniz var mı?

Yeni kitap hatta kitaplar var. Biri bitti çoktan, diğeri üzere. Ben yazacağım. Ben alıştım buna. Herkes de alışsın! Son bir notum olacak izninizle: Beni merak edenler yukarıda anlatıklarımın sıkıştırlımış hallerini “Yazıya Hazırlık”, “S.E.S”, “Edebiyata Hizmet Etmek”, “Haksız Olmanın Keyfi”, “Her Düşünceye Saygım Yok”, “Filtre Çantam”, “Utanmayı Öğrenme Kursu”, “Kötü Olmak Üzere Olmak”, “Uzun Yol Şöförü Olmak”, “Maskeliler Gezegeni”, “Bumerang”, “En Eski Savaş”, “Niyet”, “Cereyan”, “O Ev”, “Sar”, “Hasta Olana Kızılmaz”, “Aynı Su Değil”, “Ürkek”, “Adı Olan Balon”, “İşe Yaramaz Ejderha”, “Beton Direnişçi”, “Kusmak”, “Tükürmek”, “Bal Kaymak”, “Hareket Ol”, “2x2=5”, “Tartışmanın Ritmi”, “Yürüyen Merdiven Yavaşlığı” ve “Yavaşlık Düşmanlığı”, “Tadilat”, “Boş Dersler”, “Kolay’ın Seksiliği”, “Tanrıpeygamber”, “Önünü Açan Engeller”, “U.F.O İnsanlar”, “Kibarlığın Gücü”, “Dil Terörü” gibi yazılardan okuyabilir. Eyvallah.