02 Aralık 2012 - 07:12Yetenekli Bay QGeçen hafta BBC’de bir haber: İnsanların duygularını anlayan bir cihaz icat edildi.
Adı Q sensörü.

Kızdınız mı, sıkıldınız mı, heyecanlandınız mı anlıyor bu cihaz.

Yöntemi, derideki elektriği ölçmek.

Aslında duygularını ifade etmelerinin önünde fiziksel engeller olanlar için tasarlanmış; ama insan ister istemez başka hayallere dalıyor.

Herkesin bir Q sansürü olduğunu hayal ediyorum şimdi.
“Aaa, ne güzel yazmışsın…”

“Ama sensörün öyle demiyor şekerim, bak ‘sıkıldım’ lambası yanıyor.”

Pinokyo’nun burnu gibi de kabul edebilirsiniz yetenekli Bay Q’yu. (Bu arada Q adının nereden geldiği yazmıyor. Akla James Bond’un türlü numaralar keşfeden Q’sunu getiriyor ama bilmem o nedenle mi?..)

Artık yalan yok.

Bırakın karşınızdakini, kendinize de yalan söyleyemeyeceksiniz.

“Seni seviyorum” yalanı zaten tutmaz.

Ama artık “Seni sevmiyorum” yalanı da kalkacak ortadan.
Buraya kadar iyi hoş…

Gel gelelim hayat bu kadar netleşince bazen barometre gibi okuduğumuz kitaplar, seyrettiğimiz filmler, dinlediğimiz müzikler ne olacak?

Bundan önceki sensörlerimiz onlardı çünkü… Hayatla başımız dertteyken bir kitabın sayfalarında aradığımız anahtar, aşkın içinde kaybolmak üzereyken beyazperdedeki çift üzerinden kurmaya çalıştığımız denklem, bazen tuvalin içinden bize bakan bir çift gözün çaldığı alarm…
Biz kendimizi öyle hatırlamaya alışmıştık.

Hissettiklerimizi, bazen bir tüy bazen de demir yığını gibi taşıdıklarımızı…

Bütün gün eşi bulunmaz bir marifetle gizlediğimiz duygularımızı, alnımıza düşen bir spotla bize onlar göstermişti.

Q sensörü onların yerini tutabilecek mi?

Derimdeki elektrik, Sevgi Soysal’ın kadar iyi anlayacak mı beni? Ya da Theodor Adorno kadar zekice düşürebilecek mi maskemi?

Sensörde yanan düğme, Bach’ın beni döndürdüğü kadar hızla döndürebilecek mi yolumdan?

Hayır Yetenekli Bay Q, ilk başta iyi bir fikir gibi geliyorsun ama ben kitapları, resimleri, filmleri tercih ederim yine.

Benim sensörüm onlar olsun.

Sen “kitapsız ve kedisiz” olanlara yardım et.