İHSAN OKTAY ANAR’ın felsefi katmanlı romanı

İhsan Oktay Anar’ın sekiz senelik bir aranın ardından bu hafta okurla buluşan “Tiamat” adlı romanı, edebiyatımız için son yılların en önemli olaylarından biri oldu. Bir yazarın romanının okurlar tarafından bu denli heyecanla beklenmesi önemli. İhsan Oktay Anar da beklentinin büyüklüğünü biliyor olmalı ki özenle, ilmek ilmek ördüğü bir eser kaleme almış. Bir yazar olarak gösterdiği özene, romanın kurgusundan karakterlerine, cümle cümle tanık olmak büyük zevk. Özellikle edebiyat eleştirmenlerini çözümlerken çokça meşgul edecek romandaki göstergeler ve postmodern edebiyata özgü romanın o çok katmanlı yapısı, edebiyat zevkinin daha da arttırıyor.

DENİZALTINDAKİ GİZEM

“Tiamat”, önceki romanları gibi tarihi bir kurgu üzerine inşa edilmiş. Bu defa yerin üstünde değil altında, Osmanlı döneminde Abdülhamit sınıfı bir denizaltıda… Roman, aksiyonu bol bir gerilim romanı gibi de okunabilir. Her kelimesinin, her cümlesinin altında gizlenmiş bir hakikatin olduğu felsefi bir eser gibi de… “Tiamat”, aslında mitolojide yer alan bir tanrıçanın adı. Romanda ise denizaltının çağrı kodu “T1A Mat” olarak geçiyor ve bir tesadüf olarak “Tiamat” olarak okunuyor. Antik Babil inanışına göre daha genç tanrılar üretmek için tatlı su tanrısı Apsu ile çiftleşen tuzlu tanrıçasıdır Tiamat. Tiamat, orijinal yaratılışın kaosunda kükreyen ve boğulan tuzlu suyun parlayan kişileşmesidir. Aynı zamanda ona sahip olanın dün sahibidir bu tanrıça.

Romanın ana mekânı olan denizaltının 1915’te Port Said’in 40 mil poyraz tarafından harekete geçtiğini okuyoruz. Bu geminin

.

.

.

.

.

.