İtalyan yazar Gianni Rodari "Yalancılar Ülkesi"ni hem kızı Paola’ya hem de tüm çocuklara adıyor. Aynı zamanda Hans Christian Andersen Ödülü’ne sahip olan Gianni Rodari, resimlerle de beslediği bu romanında kurduğu öyküyü farklı bir tarzda aktarıyor.

 

Daha küçük bir yaşta olmasına rağmen, çok güçlü bir sese sahip olan tenor Gelsomino’nun fazlasıyla gür sesi yüzünden okulunda ve çevresinde yaşadığı zorluklarla başlayan romanda Gelsomino’nun bulunduğu çevreden uzaklaşma kararı ve sonrasında gelişen olaylar konu alınıyor. Uzaklaşma kararını hayata geçiren Gelsomino bir gün kendini Yalancılar Ülkesi’nde buluyor.

Yalancılar Ülkesi’nin bu isimle anılmasına sebep olan şey ise Gelsomino’yu hayli şaşırtacak türden. Zira bu ülkede doğru olan her şey yalan, yalan olan her şey doğru olarak kabul ediliyor. Küçük tenor Gelsomino’nun güçlü sesi zaman zaman burada başına iş açsa da bu ülkede edindiği arkadaşları ve onlarla dahil olduğu hikayeler onu bambaşka tecrübelerle tanıştırıyor.

 

 

Gelsomino, tebeşirle duvara çizilen ve bu yüzden bir tebeşirin çocuğu olduğunu söyleyen kedi dostu Topalcık’la atılıyor macera dünyasına. Tabii, sadece bu ikili ile sınırlanmıyor macera. Ressam dostu Bananito ve her beyaz saçı karşılığında bir dost kazandığını söyleyen Hoşgeldin de onlara eşlik ediyor. Bu dörtlü, yalanların ve Kral Giacomone’nin hakim olduğu bu ülkeye yön vermeye çalışıyor.

 

Dostluk, arkadaşlık ve birbirini kollama gibi pek çok şeyi hatırlatan bu kahramanların mücadelesi çocuklara, arkadaşlığın temellerini kurma konusunda tüyolar veriyor. Olumsuz her ne olursa olsun yeryüzünde gerçekten kara olan hiçbir şey olmadığını, kafamızda resmedebildiğimiz her şeyin gerçek olma ihtimalinin yüksekliğini ve hayal kurmanın o eşsiz gücünü yalanlarla dolu bir ülkeye rağmen anlatan bu kahramanlara kulak kesilmek gerekiyor belki de...

 

 

Yalan her ne kadar bazı durumlara çare gibi görünse de bir ömrü vardır. Oysa doğrunun gücünü, zaman zaman tökezlese de kimse yadsımaz. Doğruya ömür biçmeyen ve onun gücüyle mutlu sonuçlara ulaşılacağı mesajını veren bu roman hem çocuklara hem yetişkinlere çok şey anlatacak türden. Masal tadında geçen romanın sonunda ise Gelsomino’nun şarkıları bulunuyor. Her şarkısında bambaşka hikayeler yatan Gelsomino’nun bir şarkısı var ki sanki hepsinden bir adım önde duruyor. Diyor ki Gelsomino:

 

"Yalanları severim.

Seninkileri değil, benimkileri değil.

Dilsizin sağıra söylediklerini

Sağırın ölü fareye anlattıklarını"

 

Bir nevi romanın da özeti olan bu dizeler, yalanla ilgili yapılabilecek en doğru tanımlamalardan biri belki de.

 

 

23 Ekim 1920'de İtalya'nın Omegna kentinde doğan Gianni Rodari, ülkenin yetiştirdiği en iyi çocuk edebiyatçılarından biri olarak nitelendirilir. Yazar ve gazeteci Rodari küçük yaşlardan itibaren edebiyata, yazmaya ve müziğe özel bir ilgi duydu. Öğrencilik yıllarında öğretmeni Nazerano Ferrari’nin, “İnsanlığın büyük insanlardan çok, iyi kalpli insanlara ihtiyacı var,” cümlesinden yola çıkarak yazdığı kompozisyona en yüksek notu verdiği Rodari, hayatı boyunca 'iyi bir insan' olmak için çalıştı. İkinci Dünya Savaşı yıllarında ülkesindeki faşizme karşı direniş mücadelesine katıldı. Savaş sonrası, önemli İtalyan gazetelerinde yöneticilik yaptı. 1950’den itibaren çocuklar için yazmaya başladı. Rodari 14 Nisan 1980 yılında hayata veda etti.