Tarihçilerimiz, bugüne kadar o hanı hep sakladılar; adını anmaktan özenle kaçındılar. Pek çok adı vardı: Esirciler Hanı, Esir Hanı, Esir Pazarı, Avrat Pazarı, Kadın Pazarı...
Devlet-i Âliyye'yi (Osmanlı Devleti) yönetenlerin; o yöneticilere eş olanların çok büyük bölümü de insanların bir at, bir inek gibi pazarlandığı o insan pazarından satın alınıyordu. 
Sultan III. Selimin, Yeniçeri ordusunu lağvedip Nizam-ı Cedidi kurmaya çalıştığı; eski-yeni çatışmasının şiddetlendiği bir süreçte işte bu pazara, Laz esirciler Gürcistan'dan bir kız getirirler. Selim Hana karşı büyük bir ayaklanma yavaş yavaş başkaldırırken, Osmanlı toprakları için için kaynarken; kuloğlu Bektaş bu Gürcü kıza âşık olur.
Şimdi hep birlikte 220 sene öncesi İstanbulunun sokaklarına girebilir, Miskinler Tekkesinde cüzamlıları görebilir; Baba Cafer Zindanında gezinebilir; civelekleri, şıkırdımları, çengileri izleyebilir; entrikalara parmak ısırabiliriz.
Harem-i Hümayundan başlayıp Saray-ı Hümayundan (Top Kapısı Sarayı) yola çıkarak...
Tarihsel gerçeklere uygun ve trajik öyküler eşliğinde, Esirciler Hanında; bir Gürcü cariye ile kuloğlu Bektaş'ın öyküsü... Geçmişimizin bir filmi gibi...