Şehir kendini görmek için eğilip aynaya baktığı zaman insanla karşılaşır. Çünkü onu inşa eden, tüllerin arkasında durup ruhunu katan, şeklini veren, estetik duygularını yansıtan özneler vardır. Bazen nice topluluklar, ahaliler görünmez olur da varlıklarıyla şehirlere damgalarını vuran kurucu özneler öne çıkar. Bursa denince Emir Sultan'ı, Dublin denince James Joyce'u anmadan geçemeyeceğimiz gibi. 

Şehir bize kayıt altına almaya değer bir hikâyemiz olduğunu söyler. Bu kitapta şehirlerin insan üzerinden dile gelmesini anlatmak istedim. İnsandan insana bir iletişim olması için yatay gelişen, ayağın toprağa değebildiği, ağaçlarla, hayvanlarla dostane ilişkilerin kurulabildiği şehirler lazım bize. Ancak böyle yerlerde fikredebilir, temel insani ve uhrevi hedeflerimizden kopmadan yaşayabiliriz.