Tolkien’in güncesinden seçilmiş birkaç gün var. Mesela 24 Ekim 1958 günü var. O gün, güncesine ileride onu Gandalf zannedecek okurlarını, yani bizleri uyarmak istiyormuş gibi şu notu düşen bir Tolkien var: “Aslında ben (büyüklük dışında her açıdan) bir Hobbit’im. Bahçeleri, ağaçları, mekanik olmayan çiftlikleri severim; pipo içerim ve (buzdolabına girmemiş) iyi sade yemekleri severim, ama Fransız mutfağından irkilirim; süslemeli yelekleri severim ve hatta bu sıkıcı günlerde bile giymeye cüret ederim. Mantarlara (tarladan toplanmışlarsa) bayılırım, çok basit bir mizah anlayışım vardır (bana yakınlık duyan eleştirmenlerim bile sıkıcı bulur bunu); geç yatarım ve geç kalkarım (mümkünse). Çok seyahat etmem. Galleri severim (yani geriye ne kaldıysa, mayınlar ve daha uğursuz kıyı otelleri verecekleri zararı verdikten sonra ne kaldıysa) ve de özellikle de Gal dilini severim.”

Evet, tek bir cümleyle söylersek, 2013’te olan iyi birkaç şeyden biri “Tolkien’in Ağacı"nın dilimize çevrilmesi. Ya da, daha yerinde bir deyişle “Tolkien Ağacı"nın derlemesi. Bu anlamda Sabri Gürses’e ve Çeviribilim Yayınları'na ne kadar teşekkür edilse az.