TOY İstanbul ve id İletişim’in ortak yapımcılığında sahnelenen “Kul”u, kitabın yazarı Seray Şahiner oyunlaştırmış. Kitaptaki başkarakter Mercan’ın ekseninde tek kişilik bir oyun oluşturmakla olumlu bir yöntem benimsemiş. Ama Mercan’ın monologlarına da bütün kitabı sığdırmış sayılır. Örneğin romanın “ada vapuru” bölümünde şöyle bir paragraf var: “Mercan vapurun güvertesine çıkıp oturdu, kolunu demire yasladı. Gökte süzülen martılara kapılıp gitti. Nasıl ki martılar, bir-iki kanat çırpıyor, sonra altlarına aldıkları rüzgârla kendiliğinden havada süzülmeye devam ediyordu… Allah çabalayanları işte böyle ödüllendirirdi, Mercan da kanat çırpıyor, hatta çırpınıyordu madem, elbet Rabbim bir süre sonra onun da kanatlarının altına aldığı rüzgârla süzülmesini sağlayacaktı.”

 

Şahiner oyun boyunca bize Mercan’ın kanat çırpışını izlettiriyor. Bence yer yer oyuna kattığı dış sese bile gerek yok. Mercan’ın anlatımından ayrıntılı olarak öğreniyoruz çocuk özlemini, çekip giden hayırsız kocasını, hatta kendine bakmak için zaman ayırma, spor salonuna gitme, diyet yapma, giyim kuşam planlarını. Kendine bakacak ki, hayırsız herif geri gelsin, o da ömür boyu özlemini duyduğu, uğruna bütün dinlerin simgelerine çaputlar bağladığı bebesine kavuşsun. Bir işe yaramayan koca günün birinde geliverirse diye hazırlıklı da, bir kırmızı entarisi var ki demeyin gitsin. Tepeden tırnağa alımlı mı alımlı, dişi mi dişi bir Mercan. Adı Mercan olana da kırmızı yakışır elbet.

 

Rabbim onun rüzgârda havalanıp süzülmesini sağlar mı sağlamaz mı bilmem, ama yönetmen Mert Öner ustalıkla kanatlandırmış Mercanı. Özlem Karabay’ın silinen merdivenleri de, bodrumdaki odayı ve penceresini de bire bir karşımıza getiren gerçekçi dekoru, merdiven silen Mercan’ın basma eteğiyle hırkasını ve kocasını bekleyen Mercan’ın kırmızılarını iyi harmanlayan başarılı kostümleri oyunun dünyasını kolayca çiziveriyor. Ayşe Ayter de bu dünyayı değişken ışık tasarımıyla aydınlatıyor. Keşke teknik bir yöntemle zaman zaman pencerenin önünden geçenlerin ayakkabılarını da görmemiz sağlansa ne iyi olurdu.