1984'te "Ele Güne Karşı" ile müzik hayatına başlayan efsane üçlü Mazhar Fuat Özkan'ın asıl parladığı albüm "Vak the Rock" olmuştu.Kısa bir süre önce bu köşede Gündoğarken'in "Bir Yaz Daha Bitiyor" albümünü yad ettik ya, tam aynı zamanlarda, yani 1986 yazında ortalığı kasıp kavuran bir başka üçlü daha vardı: Henüz üç harfe inmemiş olan Mazhar Fuat Özkan. "Vak the Rock" idi albümün adı. 1984'te "Ele Güne Karşı"yı çıkaran üçlünün henüz yanmamış Şan Tiyatrosu konserlerinde 'ön grup' olarak sahneye çıktığı yıllar...
"Vak the Rock" öyle bir albüm oldu ki, grup ondan sora da sayısız unutulmaz şarkıya imza attı ama ille de o albüm hiç unutulmadı. İsim şarkısıyla açılır albüm, son derece muzip bir şarkıdır, aslında biraz çocuk şarkısı tadındadır ve animasyon klibiyle dikkat çekmiştir. Ama albümün sonrası müthiş hazineler vaat eder dinleyiciye.
"Hep Aynı" vardır, "Beraberken ayrıyız... Ayrılınca bağlıyız... Hep aynı..." gibi sözleriyle. "Bir Ordayım Bir Burda", "Sonunda", "Adımız Miskindir Bizim" derken peşpeşe 'damarlık şarkılar' gelir. Aslında zamanında kasetin B yüzü demekti bu ve pek çok dinleyici için başa alınıp alınıp dinlenilen yüzdü bu. Yıllar önce ayrılınmış sevgiliden son bir deneme talep eden "Kelimeler Kafi" vardır mesela. Ya da bir 'unutma mecburiyeti' şarkısı "Gözyaşlarımızı Bitti mi Sandın?", "Lay Lili Lili Lay"... Birçoklarına göre en iyi MFÖ şarkısı kabul edilen Mazhar-Özkan ortak yapımı "Bazen" gelir sonra. "Güneş doğar güneş batar, ama insan uyumaz bazen, düşünür..." Ve son darbeyi Mazhar'ın "Sanatçının Öyküsü" vurur. Bütün kabilenin 'hiç çalışmaz mı?' diye kızdığı, hep düşünen, bir kuş ölmüş diye üzülen adamın öyküsü...