Yapıtlarla ilgili küratör Ferran Barenblit şöyle diyor; “Eserler çifte kimlikle oynuyor: sanat dünyasını büyüdüğü evin oturma odasına taşıyor, bu oturma odasını ve annesini ise binlerce kilometre ötede kabul gördüğü sergi alanlarına taşıyor. Pop ve Fluxus aynı zaman diliminde bir arada var oldular. Büyük anlatılar ise artık mümkün değildir. En azından, Batılı, beyaz, eril, heteroseksüel bir kaynaktan çıkan, hegemonya, egemenlik ve otoriteyi birleştiren tek bir büyük anlatı mevcut değil. Başka bir deyişle, tarihi (sanatın tarihini) kimin yazıp kimin yazamayacağını belirleyen şey değişti. Şimdi Altındere bizi Batı'nın, daha doğrusu Batı sanatının, evinin salonunda, sanatı hangi parametreler altında göreceğimizi kontrol eden bir Kürt kadınının vizyonuyla karşı karşıya bırakıyor. Birdenbire, çağdaş sanatın -çoğunluğu erkekler, beyazlar, Anglo-Saksonlar tarafından icra edilen- iki temel direği, muhtemelen bunlara müdahale etmeyi hiç düşünmemiş bir kişinin eline geçiyor. 

 

Pop ve Fluxus, Altındere'nin çalışma biçiminde de aynı şekilde mevcut. Sanatçının, çağdaş Türkiye'nin görsel geleneğinden farklı unsurları kullanması Pop sanattır, tıpkı mercek altına aldığı sistemin sembolik unsurlarını alıp değiştirme pratiği gibi. Altındere, Fluxus'tan ise sanat eserinin devrimci niteliğiyle olan bağını almıştır.”

 

Eser, sanatçının halen Mardin Sakıp Sabancı Kent Müzesi’nde devam eden Motherland - Anavatan isimli kişisel sergisi kapsamında görülebilir.

 

 

 

 

 

Ludwig Müzesi, yirminci ve yirmi birinci yüzyıl sanatının dünyadaki en önemli koleksiyonlarından birine ev sahipliği yapıyor. Müze, Avrupa'nın en kapsamlı Pop Art ve Fluxus koleksiyonu, dünyanın en büyük üçüncü Picasso koleksiyonu, Alman Ekspresyonizminin en önemli koleksiyonlarından biri, Rus avangardının seçkin eserleri ve fotoğrafçılık tarihi üzerine kapsamlı bir koleksiyona sahip. Ve kraliyet koleksiyonlarının aksine, varlığını vatandaşların olağanüstü özverisine borçludur. Müzenin kuruluşunun temel taşı 1976 yılında Peter ve Irene Ludwig adlı koleksiyonerlerin Köln şehrine 350 modern sanat eseri bağışlamasıyla atılmıştır.

 

 Halil Altındere (d.1971) farklı medyumlardaki üretimlerinin yanı sıra balerinler, sokak satıcıları, opera sanatçıları, hip hop sanatçıları, rehberler, polisler, mimarlar gibi birçok kişiyle ortaklıklar yapar. Çoklukla, politik, sosyal ve kültürel kodları araştırdığı, baskıcı sistemlere karşı direnişi konu ettiği çalışmalarıyla tanınan sanatçı, ilgilendiği meseleleri, ilk elden deneyime sahip insanlarla çalışarak ve kendisini bir aracı haline getirerek anlatmayı seçer. Son dönem üretimlerinde daha çok, gündelik yaşam içinde karşılaştığı fantastik biçimde absürt görünen durumlara eğilir. Mülteci bir astronot, cüce güvenlik görevlisi, transeksüel denizkızı ya da vatansızlardan oluşan olimpiyat takımı sanatçının izleyicileri, hayal ürünü gibi görünen yakıcı gerçekliklerle karşılaşmaya zorladığı anlarda belirirler. 

 

Bugüne dek MoMa PS1, Centre Pompidou, MAXXI, MAK, CA2M, Les Abattoirs gibi dünyanın birçok saygın müzesinde solo ve grup sergilerinde sergilendi ve yapıtları bu müzelerin birçoğunun koleksiyonlarında yer aldı. Moderna Museet, Maat, ACC Gwangju, Secesssion, Mambo, Akademie der Ku¨nste, CCBB Rio, Andrew Kreps Gallery, n.b.k. Berlin, Tensta Konsthall gibi kurumlardaki sergilerinin yanı sıra sanatçı Venedik, Documenta ve Manifesta, Sao Paulo, Berlin, Istanbul, Sharjah ve Gwangju gibi önemli bienallere katıldı. 

 

Sanatçı kimliğinin yanında, küratörlük ve editörlük de yapan Altındere, Süreyyya Evren ile birlikte hazırladığı “Users Manual: Türkiye’de Güncel Sanat 1975-2015”, “101 Artworks: Türkiye Güncel Sanatının Kırk Yılı” ve Yapı Kredi Yayınları’ndan çıkan “Çocuklar için Türkiye Güncel Sanatı” adlı kitapların editörlüğünü yaptı.