Bu dönem Milliyet Sanat dergisi üzerine çalışmaya nasıl karar verdiniz? Projenin arka planında hem öğrencilere hem de dergiye katkı sağlayacak nasıl bir motivasyon vardı?

 

MSGSÜ İF Grafik Tasarım Bölümü’nde “Süreli Yayın Tasarımı” olarak isimlendirilen 4. sınıf proje dersleri kapsamında oluşturulmuş bir müfredat sistemi uygulanıyor. Bölümümüzde her dönem 4. sınıf öğrencilerinin süreli yayın tasarımı projesini almaları zorunlu oluyor. Dönem başında proje yürütücüleri ve proje asistanları tarafından bir araştırma süreci başlatıyoruz. Toplantılar ile çalışacağımız kurumların listesini belirliyoruz ve son sayılarını temin edip inceliyoruz, o dönem çalışacağımız işbirlikçilerimizi belirliyoruz.

 

Milliyet Sanat dergisi ile çalışmayı ayrıca seviyoruz çünkü biz grafik tasarımın -özellikle sanat ve tasarımla ilişkili olduğu alanlarda- izleyicisi ya da okuyucusu ile buluşturmaya vesile olan ‘bağlayıcı ve heveslendirici’ konumda üretimler yapmasını önemsiyoruz. Milliyet Sanat bu anlamda derginin genel yapısı, derginin içeriği ve sizlerle kurduğumuz iletişim açısından genellikle bize kendimizi başka bir evimizde hissettiriyor diyebilirim.

 

 

 

 

Aslında bu soruya onların cevap vermesi daha doğru olur ama sonuçlara baktığımızda onların da gayet keyifli bir süreç geçirdiğini görüyoruz. Öğrencilerimiz sanat ve tasarım üzerine okumayı seviyorlar. Milliyet Sanat dergisi onları içerik olarak motive ediyor çünkü tasarımda kendi ilginizi çeken konularla ilgili çalışmak daha keyiflidir. Denemeye ve araştırmaya daha hevesli olursunuz.

 

 

 

 

Süreli yayın tasarımını bir öğrenci projesi ya da profesyonel bir iş olarak ayırt etmeksizin yeniden ele alıyoruz. Bir öğrencinin projesini teslim edene kadar geçirdiği süreci en iyi şekilde değerlendirmesini sağlıyoruz. Onlar dönem başında bir fikirle geliyorlar ve dönem sonunda projelerini en iyi sonuca ulaştırmak için çalışıyorlar.

 

Öğrencilerimizi süreli yayın tasarımında tamamen serbest bırakıyoruz ama bu sürece gelmeleri için birçok ilişkili dersten geçmiş olmaları ve eğitimlerini başarılı bir şekilde tamamlamış olmaları gerekiyor. Öğrencilerimiz bölümde 4. sınıfa kadar çok yoğun bir tipografi sürecinden geçiyorlar.

 

Süreli yayın tasarımı projesini alan her öğrenci aslında birçok konuda yeterli bilgiye ve yetkinliğe sahip oluyor. Zor kısmı derginin bir sayısının tamamına bütüncül bir şekilde yaklaşarak derginin yapısına en uygun ve en farklı tasarımı yapmak; yeni ve denenmemiş olanı denemek, tasarım trendlerine ve derginin hedef kitlesine hitap edebilmek, sürdürülebilir olmak. Bu konuda öğrencilerimizi proje danışmanları yönlendiriyorlar.

 

Proje danışmanlarımız hem akademik hem de sektörden gelen seçkin bir kadrodan oluşuyor. Bu dönem Milliyet Sanat dergisi için proje öğrencilerimiz ile çalışan proje danışmanlarımız Umut Südüak, Semra Güler, Emre Çıkınoğlu ve Uğurcan Ataoğlu. Diğer dönemlerden farklı olarak öğrenciler ile çalıştığımız Milliyet Sanat Mart 2025 sayısında Uğurcan Ataoğlu’nun röportajının yer alıyor olması bizler için ayrıca keyifliydi.

 

 

 

Ayla Dündar ile çalışmak ve kendisinden brief almak öğrenciler için çok faydalı oldu. Doğrudan tasarımcı ile görüşmek aslında işin mutfağını görmek gibi tüm yönleriyle yayına hakim olmanızı ve kavramanızı sağlıyor. Kendisinin dönem boyunca bize verdiği emekleri çok değerliydi.

 

Öğrencilerimiz Ayla Dündar ile görüşmekten son derece memnun kaldılar. Dönem içinde de akıllarına takılan bir şey olduğunda tüm yoğunluğu içinde bize destek olmayı sürdürdü.

 

 

 

 

Projelerde tamamlanmış olmak ve her detayının işlenmiş olması çok önemli. Buna hemen bitişen bir diğer kavram ise hâkimiyet. Bu konuda çok mütevazı olamayacağım ama öğrencilerimizin personası genel olarak yaratıcı :) Bazen biri çıkıp sade bir tasarımla birçok şeyi ifade edebiliyor ya da biri çıkıp tasarımı öyle iyi fikirle öyle etkileyici bir şekilde işliyor ki yaratılan yeni kimliklere hemen gözünüz de ruhunuz da alışıveriyor. “Evet evet, olmuş” ya da “tamam bitmiş” diyorsunuz.

 

 

 

 

Bu tür işbirliklerinin en büyük katkısı, öğrencilerin tasarım bilgisini yalnızca teoride bırakmadan gerçek hayatta karşılığı olan bir üretim sürecine taşıyabilmelerini sağlaması. Eğitim süresince öğrenilen ve pratiği yapılan tipografi, mizanpaj, görsel hiyerarşi gibi konular; dergi gibi canlı bir mecra ile birleştiğinde, öğrenciler hem profesyonel üretim süreçlerine dair deneyim kazanıyor hem de kendi yaratıcı yönlerini keşfetme fırsatı buluyorlar.

 

Teori, burada bir zemin oluşturuyor; ancak pratiğe geçerken karşılaşılan editoryal kısıtlar, hedef kitle beklentileri ve yayın kimliği gibi değişkenler öğrencilerin esneklik geliştirmesine ve tasarım kararlarını daha stratejik vermesine olanak tanıyor. Yani yalnızca “nasıl güzel görünür” değil, “ne işe yarar, nasıl işler” sorusunu da sormayı öğreniyorlar. Bu da grafik tasarım eğitiminde çok değerli bir köprü görevi görüyor.